هیچ چیزت با بقیه فرق نداشت. نه سنگ قبرت، نه عکست... ما دنبال آنهایی می‌گشتیم که تاریخ شهادتشان 24/11 بود. آنها که سالگرد شهادتشان بود و از شلوغی بهشت زهرا و گلهای تازه و سنگهای خیسشان میشد پیدایشان کرد. تو صدایمان کردی. میان آن همه شبیه خودت. تاریخ شهادتت 25/3/88  بود. سعادت آباد. گلهای تازه روی مزارت هم به خاطر سالگردت نبود، به خاطر این بود که هنوز سالت نشده و حتما داغت آنقدر تازه هست که زود به زود به زیارتت می‌‌آیند.
25/3/88 سعادت آباد چه خبر بود که تو شهید شده‌ای؟ اصلا تو آنجا چه کار ‌می‌کردی؟
صدا و سیما که تازه همین چند روز پیش حرفهای امام را پخش کرد که «اگر اشخاصی بدون مجوز وزارت کشور اقدام به تجمع کنند بر همه واجب است با آنها برخورد کنند.»
چرا صبر نکردی محسن رضایی و سایر آقایان با نامه نگاری‌هایشان آرامش را به کشور بازگردانند.
چرا صبر نکردی خداجویی اراذل را در روز عاشورا ببینی؟
چرا صبر نکردی علی مطهری پیام بدهد که مردم در روز 22 بهمن با هم برادرانه رفتار کنند؟! ‌راستش را بگو. به هوای کیک و ساندیس رفته بودی؟ سکه؟ پول نقد؟ هر چه بوده نوش جانت. آنقدر حلال بوده که با آن یک قبر وسط قطعه 55 برای خودت دست و پا کرده‌ای و همسایه دیوار به دیوار شهدا شده‌ای.ما ماهواره نداریم ، اینترنت پر سرعت و بدون فیلتر هم نداریم. اما آنقدر برای ندا و ترانه وسهراب و ... فیلم و کلیپ و عکس دیده ‌ام که همه‌‌شان را می‌شناسم. تو را ولی هیچ کس نمی‌شناسد. علی مطهری راست می‌گوید. از بس شما به اندازه کافی مدافع دارید. راست می‌گوید. همه آنها که در آن قطعه بهشت زهرا خوابیده اند به اندازه کافی مدافع دارند. شما که خونتان از سید الشهدا رنگین تر نیست. خود حضرت هم منتظر این الطالب بدم المقتول است.
بگذار برای ندا و ترانه، بی بی سی و مریم رجوی ختم بگیرند. بگذار خواص حرف زیادی بزنند و بگویند از بیانیه ها و توصیه‌‌هایشان به سران نفاق است که 22 بهمن هیچ درگیری نشد. اصلا کسی با نماد سبز نبود که بخواهد درگیری بشود. ما که می دانیم باز هم خون شهدا بود که این نظام را حفظ کرد. باز هم غیرت شما شهدا بود که  این آقایان می‌توانند با لباسهای روحانیتشان راه بروند.  بضاعت ما همین قدر است. همین چند مگابایت که امپریالیزم به ما روا داشته. امام گفت شهید نظر می‌کند به وجه الله. برای همین ما هم عافیت طلبانه  شما را رها کردیم تا خلوتتان به هم نخورد.
ما عرضه نداریم عکس شماها را پیراهن عثمان کنبم و در راهپیمایی ها دست بگیریم. ما لیاقت نداریم بیاییم منزل مادرانتان و به آنها سرسلامتی بدهیم..